Desire,
Mijn leven zat in een neerwaartse spiraal en werd gekenmerkt door angst en lusteloosheid. Ondertussen moest ik er wel voor mijn zoon zijn. In die tijd leefde ik op de automatische piloot. Mijn ex-man had losse handjes. Deze onveilige situatie was onhoudbaar waardoor een scheiding niet te vermijden was. Ik werd voortdurend door hem gestalkt en ben toen naar een blijf van me lijfhuis gevlucht. Middels een gerechtelijke procedure kreeg mijn ex-man een contact verbod.
Korte tijd daarna kreeg ik van een vrouw, die ik van vroeger kende, de uitnodiging om bij haar op de koffie te komen. Vanwege mijn lusteloosheid had ik daar eigenlijk niet zo’n zin in maar ben uiteindelijk toch gegaan. Eenmaal daar aangekomen had ze een christelijk televisieprogramma opstaan. De liefdevolle boodschap en de liederen raakte me zodanig dat ik onophoudelijk begon te huilen.
Daaropvolgend kreeg ik de uitnodiging om mee te gaan naar de zondagdienst. In eerste instantie durfde ik niet want ik was nog steeds bang voor mijn ex-man die moslim was. Immers hoe zou hij reageren als hij hoort dat we een christelijke kerk zouden bezoeken? Uiteindelijk heb ik de stap toch gewaagt en ben naar de dienst gegaan. Opnieuw kon ik alleen maar huilen en ervaarde dat Gods liefde en troost bij me binnenstroomde. Op dat moment besloot ik mijn hart aan Jezus te geven. Innerlijke rust en vrede kwamen over mij en ik ontving de kracht om ex-man te vergeven. Wat een bevrijding gaf dat!
Dat Jezus bij mij was, en dat Hij mij en mijn zoon beschermde, merkte ik heel duidelijk. Een aantal jaren later had ik de moed verzameld om mijn ex-man en zijn vrouw uit te nodigen voor de dienst. Mijn ex-man wilde altijd dat onze zoon moslim werd. Ik bad ervoor en God greep in. Na het bezoek aan de dienst hoefde onze zoon niet meer naar de lessen in de moskee en vond het geen probleem dat hij naar de kerk ging.
Mijn leven met Jezus ervaar ik als heel fijn. Hij is altijd bij me. Zijn alle moeilijkheden nu ineens voorbij? Nee, maar Jezus draagt mij er wel doorheen.
De HEER zelf gaat voor je uit, hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken.
Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen. (Deuteronomium 31:8)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Alide,
Ik kom uit een groot gezin. Mijn vader was beroepsmilitair. Hij was behoorlijk streng. Op mijn 22e ging ik op kamers wonen. Drie jaar later ben ik als verpleegster gaan werken in een revalidatiecentrum.
Samen met enkele collega’s bezocht ik een christelijke conferentie en hoorde daar dat je een relatie met God kon hebben. Dat wilde ik ook! Mijn collega’s hebben toen voor me gebeden. Op dat moment liet ik Jezus toe in mijn hart. Ik ben er nog steeds dankbaar voor.
Ik ging in een christelijke leefgemeenschap wonen die verslaafden opving en werd verliefd op een ex-verslaafde. We zouden gaan trouwen maar hij viel net voor de bruiloft terug in de drugs. Ik was heel erg teleurgesteld en ik besloot nooit meer een man te hoeven hebben.
God dacht daar anders over. Een weduwnaar kreeg in gebed mijn naam te horen. Na enig speurwerk kwam hij mij op het spoor. Door mijn eerdere teleurstelling was ik nog steeds voorzichtig. Uiteindelijk wist hij mijn vertrouwen te winnen en na een jaar zijn we getrouwd.
God geeft hoop waar je zelf de hoop hebt opgegeven. Hij voorziet zelfs in een levenspartner. Ik kan me geen leven zonder God meer voorstellen.
Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht.
Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg. (Spreuken 3: 5-6)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Bert,
Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin. Ik was een rustige jongen die deed wat er werd verwacht. God was voor mij onbenaderbaar. Redding was alleen voor enkele uitverkorenen. Pas na je dood zou je zeker weten of je naar de hemel of hel zou gaan.
Ik leefde mijn eigen leven, had een doctorale titel behaald en was meervoudig Nederlands kampioen Triatlon. Mijn identiteit was verweven met mijn prestaties. Ondanks dat ik goed presteerde, was ik diep van binnen ongelukkig.
Tot twee keer toe heeft God mijn leven abrupt stilgezet. De eerste keer in de sport en de tweede keer in mijn werk. Die periodes van stilgezet worden hebben me dicht bij God gebracht. God liet me zien dat Hij van mij houdt om wie ik ben en niet om mijn prestaties.
Ik ervaar nu ook dat God gewoon benaderbaar is. Ik spreek (bid) geregeld met Hem. Eén ding weet ik nu zeker: Jezus heeft mij gered. Ik ben niet meer bang voor de dood. Mijn toekomst staat vast. Die toekomst, een eeuwig leven met God, die gun ik ook jou.
Dit getuigenis luidt: God heeft ons eeuwig leven geschonken en dat leven is in zijn Zoon. (1 Johannes 5:11)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Caro,
Ik kom uit een liefdevol, gelovig gezin. Toch is er een lange weg aan vooraf gegaan voordat ik zelf voor Jezus heb gekozen. Lange tijd heb ik alleen voor mezelf geleefd. De wereld lonkte. Ik deed waar ik zelf zin in had en leefde zonder God, dit tot verdriet van mijn ouders.
Rond mijn 30e werd ik getroffen door een chronische darmziekte waar ik erg veel last van had. Het was ziekenhuis in ziekenhuis uit. Toen ik zwanger was geraakt, twijfelden de artsen of ze de zware medicatie moesten voortzetten of niet. Ik woog nog maar 34 kg. Stoppen met medicatie was niet zonder risico en kon gevaarlijk zijn.
De artsen zaten in dubio. Dit was het moment dat ik mijn vertrouwen op Jezus stelde. Vanwege mijn ongeboren kind heb ik er toen – in geloof – voor gekozen om te stoppen met medicatie. Ik begon me te voeden met Gods Woord en vertelde iedereen over Jezus.
Het onmogelijke gebeurde. Van de één op andere dag heeft God mij genezen terwijl dit voor de artsen ondenkbaar was. Korte tijd daarna werd mijn zoon zonder complicaties geboren. Alle lof en eer is aan God, Jezus Christus, mijn Geneesheer.
Toen zei Jezus tegen hem: ‘Of Ik iets kan doen? Alles is mogelijk voor wie gelooft.’ (Marcus 9:23)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Jeroen,
Mijn jeugd werd gekenmerkt door seksueel misbruik en de ontkenning daarvan. Om te kunnen functioneren ontwikkelde ik onbewust een overlevingsstrategie. Ik leefde vanuit ratio en sloot me af voor mijn emoties en gevoel. Ze waren er wel, maar ik voelde ze niet. Doordat mijn lichaam en geest niet meer met elkaar verbonden waren, raakte ik mezelf kwijt.
Jaren daarna ging ik op zoek hoe ik die verbinding tussen lichaam en geest kon herstellen. Ook wilde ik ontdekken wie ik was. Ik verkende allerlei spirituele richtingen. Via huisgenoten kwam ik in contact met een geloofsgemeenschap in Frankrijk. De Bijbelstudies daar veranderden mijn leven. Dat wat ik zocht, vond ik terug in de Bijbel.
Op dit moment volg ik alleen nog maar Jezus. Hij heeft mij geleerd om de pijn en het verdriet uit het verleden aan te kijken om het vervolgens aan Hem over te geven.
In mijn zoektocht naar God heb ik ook mezelf gevonden en is de verbinding met mijn lichaam en geest hersteld. Mijn emoties en gevoel mogen er zijn. Waar de almachtige Vader eerst alleen pijnlijke herinneringen opriep, noem ik Hem nu Papa en voel ik mij een geliefd kind van God.
Wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen,
want waar je ook gaat, de HEER, je God, staat je bij. (Jozua 1:9)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Ina,
Vroeger dacht ik vaak na over waar het in dit leven om gaat. Ik zag veel problemen, zowel maatschappelijk als persoonlijk van aard. Ook had ik vragen rondom leven en dood. Iedere keer als ik iemand hierover hoorde praten had ik het idee dat deze gelijk had. Ook al beweerde diegene het tegenovergestelde van wat ik eerder van iemand had gehoord en ook logisch klonk.
Ik kon de antwoorden op de vragen die me zo bezig hielden niet zelf bedenken. Bijvoorbeeld; wanneer doe je je leven goed? Ik wist het niet. Het maakte me onzeker en het gaf me verloren gevoel.
Toen iemand me vroeg om ergens mee naar toe te gaan waar ze zouden praten over Wie God was en hoe Hij naar deze wereld kijkt, was ik daar blij mee. Het was de plek waar mijn leven met Jezus begon. Er werd mij verteld dat als je de deur van je hart voor Jezus opendoet, dat Hij bij je binnenkomt en je helpt met je verdere leven. Dat leek me geweldig. Iemand die alles van je weet, overal bij is en die je helpt. Dan hoefde ik het niet allemaal meer zelf uit te zoeken.
Ik heb toen mijn leven aan Jezus gegeven. Ik weet nu dat ik zelf een keuze kan maken om Jezus te volgen en dat mijn leven met Hem dan voor altijd doorgaat. Die mogelijkheid heeft God voor iedereen. Het gaat niet om wat ik zelf al of niet gedaan heb.
Jezus is nog steeds bij mij. Hij heeft me nooit in de steek gelaten, Hij helpt me nog steeds en Hij vindt allerlei manieren om met mij te communiceren.
Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent,
zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij. (Openbaring 3:20)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Daniël,
Voor zover ik me kan herinneren, is het leven me altijd zwaar gevallen. Ik kon mezelf niet zijn. Wie was ik eigenlijk? Ik voelde druk om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Dat kostte me veel energie, waardoor ik mensen op afstand hield.
Hieronder zat een diep verdriet. Ik drukte dat weg met het gebruik van genotsmiddelen. Daarnaast was ik heel streng voor mezelf: ik móest een goede student zijn, ik móest aardig gevonden worden, ik mócht niemand teleurstellen. Het was nauwelijks vol te houden. Mijn leven was leeg en donker. Ik dacht terug aan de God van mijn jeugd. Vanuit mijn nood bad ik: “Heer Jezus: als u echt bestaat, help me dan, want ik heb U nodig!”
In de maanden hierna gebeurden er bijzondere dingen. Zo kwam een deel van mijn verdriet naar boven en huilde ik veel. Ik ervoer daarbij een diepe liefde van God. Mijn zussen gaven me onverwacht een boekje met bekeringsverhalen. Dit raakte me diep. Ik wist: als Jezus dit voor anderen kan doen, kan Hij het ook voor mij. Nu jaren later moet ik bekennen: mijn vertrouwen in Jezus is niet tevergeefs geweest. Hij is werkelijk mijn Redder en Vriend. Zijn Geest in mij heeft licht gebracht!
Wij hebben Gods liefde, die in ons is, leren kennen en vertrouwen daarop. God is liefde.
Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem. (1 Johannes 4:16)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Ina,
Ik heb een fijne jeugd gehad. Op mijn 22e trouwde ik met Jos en raakte kort daarna in verwachting. Onze tweeling werd geboren. Jos kon het niet aan. Hij werd een probleemdrinker en begon allerlei impulsieve aankopen te doen. We raakten diep in de schulden. Toch wilde Jos perse nog een jongen en zei: “ik kan stoppen met de drank als ik een zoon heb”. Onze zoon kwam maar het drankmisbruik bleef in stand.
Ik zag nog maar één uitweg. Jos moest professionele hulp accepteren. Hij weigerde en liep weg met de woorden: “je weet wel wat ik nu ga doen”. Jos had al vaker met zelfmoord gedreigd maar deze keer was het geen loos dreigement. Ik voelde me in de steek gelaten, was ontzettend boos en zat ook nog eens diep in de schulden. Ondertussen moest ik er voor mijn vier kinderen zijn.
Een nieuw begin … Ik veranderde van kerk en richtte mij op Jezus. Er volgde een periode van herstel. Met hulp van Jezus heb ik mijn boosheid losgelaten en Jos vergeven. Er viel een last van mij af. Mijn schulden zijn afbetaald en ik geniet van mijn (klein)kinderen. Jezus geeft me kracht in moeilijke tijden en ik weet: “Hij was er – Hij is er – en Hij zal er altijd zijn”.
Want Ik ben de HEER, je God, Ik neem je bij je rechterhand en zeg je:
Wees niet bang, Ik zal je helpen. (Jesaja 41:13)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Niclaa,
Ik ben opgegroeid in een gelovig gezin. Al op jonge leeftijd voelde ik het verlangen om Jezus te volgen en ik zag mezelf in Zijn voetstappen lopen.
Op mijn 23e wilde ik de wereld ontdekken. Ik vertrok naar Amerika om daar als au-pair aan de slag te gaan. Binnen een maand ontmoette ik een man. We trouwden en kregen twee prachtige kinderen. We hadden geen gelukkig huwelijk, wat uitliep op zijn vreemd gaan. Uiteindelijk koos hij voor haar.
Ik kreeg malaria, moest naar het ziekenhuis en kreeg daar een bijzonder beeld: Ik viel in een diepe put die geen bodem leek te hebben. Plotseling was daar Jezus die mij opving.
Ik begon Gods leiding in mijn leven te ervaren. Ik was nog steeds boos en verdrietig en zocht troost in het zoeken naar een nieuwe levenspartner. Uiteindelijk besloot ik om deze zoektocht op te geven en ging met mijn kinderen terug naar Nederland, naar mijn familie.
Nederland was een thuiskomen. Ik vond een kerk en God schonk mij alsnog een lieve man met wie ik trouwde. Ik heb nu een persoonlijke relatie met Jezus en dien Hem van harte. Hij ondersteunt mij voortdurend. Ik hoef niet meer weg en ben Hem eeuwig dankbaar!
Al bezwijkt mijn hart en vergaat mijn lichaam, de rots van mijn bestaan,
al wat ik heb, is God, nu en altijd. (Psalm 73:26)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
André,
Vroeger kreeg ik vaak te horen: “er komt niets van jou terecht”. Ik begon naar die boodschap te leven en raakte verslaafd aan drugs.
Als jong volwassene werkte ik me op in de georganiseerde misdaad. Ik produceerde en handelde in grote partijen drugs. Het was continu overleven. Uiteindelijk leidde dit leven tot een climax. Een grote deal t.w.v. 1,2 miljoen liep uit de hand en ik werd ontvoerd.
Kort daarna leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Ze vertelde mij dat Jezus op nummer één stond in haar leven. Ik besloot om een keer met haar mee te gaan naar de kerk. In de dienst voelde ik Gods liefde en vreugde op mij neerdalen. Dit raakte mij diep. Ik besefte: “dit is waarheid – ik kan niet langer zo doorgaan”.
Na de dienst werd er met mij gebeden en ik ervaarde dat die drugsverslaving (waar ik al 15 jaar aan vastzat) door God werd weggenomen. Ik nam een belangrijk besluit: “ik breek met mijn oude leven en ga een nieuw leven met Jezus leven”.
Het is nu twintig jaar later. Ik ben gelukkig getrouwd, heb twee kinderen en een baan die mij veel voldoening geeft. Jezus heeft mij een nieuw leven gegeven en een hoopvolle toekomst.
Maar nu, bevrijd van de zonde en in dienst van God,
oogst u een leven in heiligheid en uiteindelijk het eeuwige leven. (Romeinen 6:22)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Tabitha,
Ik heb in mijn jeugd van alles gestolen. In mijn tienerjaren kon ik als kassière in de supermarkt werken. Het geld in de kassa-lades lachte me toe. Het hebben van het gestolen geld voelde voor een kort ogenblik geweldig. De spanning tijdens het stelen was minder euforisch.
Mijn geweten ging steeds meer opspelen. Ik wilde ermee stoppen. Maar de verslaving had me in zijn macht en het onvermijdelijke gebeurde. Op een dag werd ik opgepakt voor diefstal. Schaamte vulde mij. Was dit nu wie ik wilde zijn? Hoe kon ik de koers van mijn leven veranderen?
Tijdens mijn studententijd heb ik open over mijn leven als dievegge kunnen praten. Kort daarna kreeg ik tijdens een conferentie de uitnodiging om mijn leven aan Jezus te geven. Het was in alle opzichten een levens veranderende keuze.
Jezus heeft mij van ‘mijn’ steelzucht bevrijd. Ik ben nu open en eerlijk in de omgang. Bij Jezus heb ik echte rust gevonden. Weet je hoe fijn het is om van die hebzucht af te zijn? Nu kan ik me richten op wat andere mensen nodig hebben. Ik ervaar dat God mij geeft wat ik nodig heb. Hij is de bron van mijn leven.
Wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn. (Johannes 8:36)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Richard,
Ik voelde me altijd anders dan andere kinderen. Ik was erg gesloten en afstandelijk. Dit bemoeilijkte de ouder-kind relatie. Ik kon hun verwachtingen niet waarmaken. Ik had ook weinig sociale contacten. Daardoor heb ik me lange tijd erg eenzaam gevoeld.
Rond mijn 19e werd er autisme gediagnosticeerd. Dat voelde voor mij niet als een label, maar juist als een stukje erkenning. Eindelijk begreep ik wat er aan de hand was en kreeg ik ook meer begrip van mijn ouders.
De toegezegde hulpverlening kwam maar moeilijk op gang. Ik zag geen uitweg en was de hoop een beetje verloren. Nu ik op de situatie terugkijk zie ik Gods betrokkenheid in een aantal levens veranderende processen die ik heb doorgemaakt.
God heeft me laten zien: je bent geliefd, je bent aanvaard, je mag er zijn zoals je bent. Vanuit dat besef ben ik meer open en toegankelijk geworden. God heeft me in de Buurtkerk een hechte groep mensen gegeven die geleidelijk aan familie zijn geworden. Ik geniet er enorm van om samen lol te maken.
Mijn plan met jullie staat vast – spreekt de HEER: Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk.
Ik zal je een hoopvolle toekomst geven. (Jeremia 29:11)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Antonia,
Mijn levensverhaal kenmerkt zich door eenzaamheid en een zoektocht naar Gods waarheid. Tegelijk is het ook een boodschap van hoop en genade. Hopelijk wordt u hierdoor bemoedigd.
Voordat ik Jezus echt leerde kennen, leefde ik een leven vol angst en onderdrukking. Dit werd o.a. veroorzaakt door een verkeerd godsbeeld. De Bijbel was voor mij een verzameling van leefregels waar je onvoorwaardelijk naar moest leven anders volgde er straf van God. Ik ging gebukt onder religie.
Pas later ontdekte ik dat God een liefdevolle Vader is die onvoorwaardelijk van mij houdt. Het gaat God om de relatie en niet om allerlei wetten en leefregels. Dat was het moment dat ik Jezus werkelijk in mijn leven toeliet. Jezus verloste mij van mijn angsten en dwangstoornissen.
Op sommige momenten komen die angsten en verkeerde gedachten in alle hevigheid terug. Maar ik heb geleerd om iedere keer opnieuw naar Jezus te gaan.
Ik weet nu: God dwingt ons nooit. Hij nodigt ons uit om Hem uit liefde te gehoorzamen. Ik heb nu een persoonlijke relatie met Jezus en weet mij gelieft. Jezus geeft mij innerlijke rust en vrede.
Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven;
houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen. (Galaten 5:1)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Ron,
Op mijn 16e wisten mijn ouders geen raad met mij en werd ik in een internaat geplaatst. Een groep jongens heeft mij daar twee jaar lang seksueel misbruikt. Ik voelde me leeg en niets waard. Dat resulteerde in een eetverslaving. Ik ben altijd al zwaar geweest – ook als kind. Maar toen ik op mezelf ging wonen gingen alle remmen los en werd ik steeds zwaarder.
Op Kerstavond bezocht ik een kerkdienst. Er werd een oproep gedaan om je leven aan Jezus te geven. Ik heb dat toen gedaan. Vijf jaar later bezocht ik de Buurtkerk. Ik had een diep verlangen naar innerlijk herstel van oude pijn en slechte gewoonten.
Ik vertelde daar wat mij was aangedaan en besloot om de jongens – die mij jarenlang hebben misbruikt – te vergeven. Toen dit gebed naar God was uitgesproken, kon ik die pijn en dat verdriet eindelijk loslaten. Ik ervaarde dat Jezus die leegte in mij vulde en mij vrijmaakte van ‘mijn’ eetverslaving.
Ik ben er nog lang niet en zit nog midden in het proces. Door gezonder te eten en meer te bewegen ben ik al heel wat kilo’s afgevallen. De mensen in de Buurtkerk helpen me en God geeft me de kracht om vol te houden.
Hij geneest wie gebroken zijn en verzorgt hun diepe wonden. (Psalm 147:3)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Esther,
Mijn ouders waren zendelingen in het binnenland van Suriname. Ik heb een liefdevolle opvoeding gehad. In mijn jeugd had ik veel vrienden. Ik wilde de wereld verkennen en dacht God niet nodig te hebben.
Opeens brak de binnenlandse oorlog uit. We zijn toen stel op sprong met het hele gezin naar Nederland vertrokken. Na een tijdje gingen mijn ouders terug naar Suriname. Mijn zussen en ik kozen ervoor om in Nederland te blijven.
Op school werd ik gepest. Ik miste mijn ouders en vrienden. Ik raakte in een diepe depressie. Opeens hoorde ik Gods stem: “jij had me toch niet nodig?” Het was geen veroordelende stem maar eerder een uitnodiging om bij Hem terug te komen. Ik zei: “als u mij uit deze put haalt, dan zal ik mijn leven aan u geven”. God haalde mij uit de put en ik hield woord.
Ik verhuisde naar Utrecht en heb daar mijn man ontmoet. Na de bevalling van mijn tweede dochter kreeg ik reuma artritus. Door de zware medicijnen viel mijn haar uit. Na gebed heeft God mij genezen. De reumatoloog kon het niet geloven maar een bloedonderzoek bevestigde dit.
Ik heb God nooit meer de rug toegekeerd en ervaar dat Hij altijd bij me is.
Om onze zonden werd hij doorboord, om onze wandaden gebroken.
De straf die hij onderging bracht ons vrede, zijn striemen gaven ons genezing. (Jesaja 53:5)
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Michael
Een moeilijke thuissituatie maakte dat ik veel rondhing op straat. Ik begon stevig te drinken en hield wel van een knokpartij. Ik stopte met school en hopte van baan naar baan. Mijn leven was een puinhoop.
Op een gegeven moment ging ik met mijn vriendin mee naar de Buurtkerk. Zij had zich daar voor een activiteit opgeven. Ik kreeg een Bijbel in mijn handen gedrukt en begon daarin te lezen. Vooral de persoonlijke verhalen die daarin stonden raakten mij.
Ik kreeg een uitnodiging om de samenkomst te bezoeken en zei: “nee dat is niets voor mij”. ’s Nachts maakte een stem mij wakker. God maakte mij duidelijk dat ik beter wel naar de dienst kon gaan en besloot dat te doen.
De preek ging over lasten die als een steen op je maag kunnen liggen. Dit was zo herkenbaar voor mij. Toen ik hoorde dat Jezus rust geeft, heb ik mijn leven aan Jezus toevertrouwd. Vanaf dat moment ging ik regelmatig naar de samenkomsten in de Buurtkerk.
Mijn leven is echt veranderd. Ik heb innerlijke rust en vrede bij Jezus gevonden. Hij heeft mij bevrijd van ‘mijn’ drankverslaving. Ik ben getrouwd, gezegend met twee kinderen en heb een vaste baan.
Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. (Mattheüs 11:28)